Τι είναι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός

Τι είναι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός

του Χρήστου Χαρίτου
μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.

Έβαλα στην Βικιπαίδεια στο διαδίκτυο το λήμμα «κοινωνικός φιλελευθερισμός» για να δω τι βγάζει μία ανεξάρτητη πηγή, μην τυχόν αδικήσω τον κ. Σαμαρά. Δείτε τι λέει: «Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός (social liberalism) έχει ταυτισθεί στην Ευρώπη με την υπεράσπιση όλων των ατομικών δικαιωμάτων που δεν ανήκουν στην οικονομική σφαίρα: χωρισμός κράτους–εκκλησίας, αποποινικοποίηση της χρήσης των τοξικοεξαρτητικών ουσιών, αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων στα ζευγάρια του ίδιου φύλου κ.α.». Ο Τάκης Μίχας, σε αντίστοιχο άρθρο του στην Ελευθεροτυπία (26/10/09), μετέφερε την άποψη του Χάγιεκ, ότι «ο κοινωνικός φιλελευθερισμός προετοίμασε τον δρόμο για την ηγεμονία των σοσιαλιστικών ιδεών και κομμάτων»!

Δύο τινά συμβαίνουν: ή ο κ. Σαμαράς θέλει να καταργηθεί η Ορθοδοξία ως «επικρατούσα θρησκεία», να αποποινικοποιηθεί το χασίς και να παντρεύονται οι ομοφυλόφιλοι (όλα αυτά είναι βασικές αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού), ή έχει φτιάξει στο φαντασιακό του μία δική του εκδοχή, η οποία είναι παντελώς άσχετη με το τι πράγματι είναι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός. Όποιο πολιτικό λεξικό και εάν ανοίξετε, διαπιστώνετε ότι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός βρίσκεται στα αριστερά, ιδεολογικά και πολιτικά. Μόνο ο κ. Σαμαράς δείχνει να το αγνοεί.

Θυμάμαι στην παρουσίαση του βιβλίου μου στον Πειραιά, που ζήτησα από τον Νίκο Καραχάλιο που με τίμησε με την συμμετοχή του, να επιβεβαιώσει ότι στις Αγγλοσαξωνικές χώρες ο «φιλελεύθερος-liberal» θεωρείται αριστερός. Ο κοινωνικά δε φιλελεύθερος θεωρείται ακόμη πιο αριστερός. Αν πας στα συντηρητικά-δεξιά κόμματα και πεις ότι είσαι «socially liberal» θα σε πετάξουν έξω με κλωτσιές! Στην Ελλάδα βεβαίως που η πολιτική σκέψη και ο πολιτικός διάλογος είναι ανέκδοτα, ο καθένας δίνει ότι πρόσημο θέλει, όπου θέλει. Αφού δεν έχει ΦΠΑ, λέμε ότι γουστάρουμε, ποιος καταλαβαίνει εξάλλου από τους κάτω το τι ακούει;

Το αστείο της υποθέσεως είναι ότι ο κ. Σαμαράς με τον «κοινωνικό φιλελευθερισμό» υπερασπίζεται, υποτίθεται, τις αρχές, την ιστορία και τις αξίες της δεξιάς παρατάξεως! Ενώ στην πράξη συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η Δεξιά στην Ελλάδα και στον κόσμο όλο, συνδέεται με την υπεράσπιση της πατρίδος και του έθνους-κράτους, την ελευθερία, την ιεραρχία, την ανταγωνιστική ελεύθερη οικονομία, τον σεβασμό στο Πρόσωπο, που είναι κάτι διαφορετικό από τα εργαλειοποιημένα «ανθρώπινα δικαιώματα». Η Δεξιά είναι ένθεη και αντιμάχεται τον εκκοσμικευμένο αγνωστικισμό του Διαφωτισμού. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι σφόδρα αντίθετος σε ότι μόλις σας περιέγραψα.

Αν με ρωτήσετε, αν ο κ. Σαμαράς τα ξέρει όλα αυτά και αν ναι, γιατί λέει αυτά που λέει, εγώ έχω μία απάντηση: φοβάται, ιδεολογικά και πολιτικά. Όπως και όλοι οι προκάτοχοί του στην Νέα Δημοκρατία. Μόνο που αυτός δεν έχει το δικαιολογητικό της άγνοιας και αυτό το κάνει χειρότερο από ηθικής απόψεως. Διότι η κ. Μπακογιάννη που εκφράζει με συνέπεια σε όλη της την διαδρομή τον κοινωνικό φιλελευθερισμό δεν μπορεί να κατηγορηθεί για δειλία, ούτε για ασυνέπεια. Γιατί υπερασπίζεται αυτό που είναι, με κόστος πολλές φορές.

Ο κ. Σαμαράς όμως έμεινε στο σπίτι του για πάνω από 10 χρόνια. Θα περίμενε κάποιος ότι αυτό θα τον ατσάλωνε ιδεολογικά και θα συνειδητοποιούσε ότι η πολιτική έχει αξία μόνο ως υπεράσπιση ιδεών και θέσεων. Οτιδήποτε άλλο, εκχυδαΐζει τον αξιακό πυρήνα της πολιτικής. Όταν όμως θα το κατανοήσει, θα είναι ήδη πολύ αργά για αυτόν. Ευτυχώς, η Ελληνική Δεξιά πλέον έχει άλλες επιλογές. Ευτυχώς για την Ελλάδα.


--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 3ης Ιουλίου 2010 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.