31 Μαρ 2011

1η Απριλίου 1955: ο αγώνας της ΕΟΚΑ σφραγίζει για πάντα την ελληνικότητα της Κύπρου


1η Απριλίου 1955: ο αγώνας της ΕΟΚΑ σφραγίζει για πάντα την ελληνικότητα της Κύπρου
του Κώστα Καρδαρά

Προέδρου της Νομαρχιακής Επιτροπής Καρδίτσας του ΛΑ.Ο.Σ.
Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Καρδίτσας


«Τούτος δεν είναι πόλεμος, τούτη δεν ειν’ αμάχη
Εδώ γίνονται ήρωες τ’ αμούστακα παιδιά».
από το τραγούδι «Πρώτη τ’ Απρίλη» του Αντρέα Αντρέου


Η Κύπρος, το ηρωικό και πολύπαθο προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού, έχει καταγράψει ανεξίτηλα την ελληνικότητά της στις δέλτους της ιστορίας, με κρουνούς αίματος που έχυσαν τα παιδιά της για να αποκτήσουν ή να κρατήσουν την εθνική τους ελευθερία. Η κορυφαία στιγμή των εθνικών αγώνων των Κυπρίων και από τα λαμπρότερα στιγμιότυπα της εποποιίας ολόκληρου του Ελληνισμού μέσα στις χιλιετηρίδες, είναι η νικηφόρα εξέγερση και ο τετραετής επαναστατικός αγώνας της ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων κατακτητών που ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955.

Το 1878, η Κύπρος «παραχωρήθηκε» από την Τουρκία στην Αγγλία έναντι του αντιτίμου των 88.000 λιρών περίπου ετησίως, έως το 1923 όταν η Τουρκία παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμά της στο νησί (τώρα το πού βρήκε αργότερα δικαιώματα, είναι μια μεγάλη ιστορία λαθών και προδοσίας). Οι Κύπριοι από την πρώτη στιγμή της Αγγλικής κατοχής και καθ’ όλη τη διάρκειά της, συνέχισαν τους αγώνες της Τουρκοκρατίας για την αποτίναξη του ζυγού, με αίτημα όχι απλώς την απελευθέρωση αλλά την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα.

Την 15η Ιανουαρίου 1950, παρά την αντίδραση των Άγγλων, η Εκκλησία της Κύπρου διοργάνωσε ανοικτό, επώνυμο και ενυπόγραφο δημοψήφισμα για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Παρά την αγγλική τρομοκρατία, το 95,7% των ψηφοφόρων υπέγραψαν την αξίωση της Ενώσεως. Παρά την διεθνοποίηση του Κυπριακού ζητήματος και τις υποσχέσεις που είχε δώσει στο παρελθόν, η Βρετανία όχι μόνο δεν συναίνεσε στην αυτοδιάθεση της Κύπρου και την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα, αλλά αντίθετα εντατικοποίησε τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς.

Ήταν ώριμες οι συνθήκες για την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα. Ο Θεός της Ελλάδος, όρισε την ώρα αυτή να βρεθεί στα ηνία του αγώνα ένας χαρισματικός ηγέτης, ο συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας. Βετεράνος όλων των πολέμων της εποχής του, ξεκίνησε με το ψευδώνυμο Διγενής την οργάνωση του απελευθερωτικού αγώνα από το μηδέν. Το βάρος του ανέλαβε η σχετικά ολιγομελής και ελλιπώς εξοπλισμένη οργάνωση που ίδρυσε, η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) όπως ονομάστηκε, ένα όνομα που έμελλε να περάσει στη σφαίρα του θρύλου. Αποτελούμενη κυρίως από απειροπόλεμους ενθουσιώδεις μαθητές και νεαρούς Κύπριους με ελάχιστα έμπειρα στελέχη και κάτω από την στιβαρή καθοδήγηση του Διγενή, η ΕΟΚΑ κατάφερε να γίνει το υπόδειγμα της πλέον επιτυχημένης διεθνώς επαναστατικής κινήσεως.

Την 1η Απριλίου 1955, όπως ευφυώς είχε ορίσει ο Διγενής, ο αγώνας ξεκίνησε ξαφνικά σε πολλά σημεία ταυτοχρόνως. Δολιοφθορές, εκρήξεις, επιθέσεις εναντίον στρατιωτικών στόχων δημιούργησαν μία κόλαση που παρέλυσε την αγγλική μηχανή. Με πολλές και επίλεκτες δυνάμεις, με πεπειραμένους διοικητές και στελέχη, με βία εναντίον του αμάχου πληθυσμού, εκτελέσεις, βασανιστήρια, εξαγορά συνειδήσεων και προδοσίες, προσπάθησε η αποικιοκρατία να αναχαιτίσει τον απελευθερωτικό αγώνα.

Μνημεία της βαρβαρότητας και της θηριωδίας των Άγγλων αποικιοκρατών αλλά και του ανυπέρβλητου ηρωισμού των αγωνιστών της ΕΟΚΑ μένουν στους αιώνες οι Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας με τα φυλακισμένα μνήματα στο προαύλιό τους, ο αχυρώνας του Λιοπετριού που έγινε τόπος του ολοκαυτώματος των ηρώων της ΕΟΚΑ, η θρασύδειλη πυρπόληση του κρησφύγετου του ιδανικού ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις ανηλίκων ή νεότατων αγωνιστών και τόσα ακόμη που γέμισαν με καταιγιστικούς ρυθμούς την τετράχρονη περίοδο του αγώνα.

Μέσα σε 4 μόλις χρόνια, το 1959, η Αυτοκρατορία λύγισε και αναγκάστηκε να παραχωρήσει στην Κύπρο την ανεξαρτησία της. Μια σειρά μειοδοσιών και γιες-σερισμών τόσο του Ελλαδικού όσο και του Κυπριακού κατεστημένου, κατάφερε να μετατρέψει τη νίκη σε ένα καταστροφικό (όπως άλλωστε αποδείχθηκε) συμβιβασμό μιας ευάλωτης και ψευδεπίγραφης ανεξαρτησίας, έρμαιης των διεθνών πιέσεων και δολοπλοκιών.

Η επέτειος της ενάρξεως του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, η 1η Απριλίου 1955, αποτελεί το φωτεινό ορόσημο του πάθους των Ελλήνων για την ελευθερία και των αγώνων για την απόκτησή της. Συμβολίζει συνάμα, το θρίαμβο του πνεύματος πάνω στην ύλη και του φρονήματος πάνω στην βία και την βαρβαρότητα. Συγχρόνως, μας θυμίζει στο διηνεκές τον ηρωισμό, τους αγώνες και τις θυσίες της πολύπαθης αυτής ακριτικής έπαλξης του Ελληνισμού, αγώνες που μέχρι σήμερα δεν έχουν βρει τη δικαίωσή τους, αγώνες που είναι καθήκον μας να τιμήσουμε και να δικαιώσουμε.

Καλό μήνα και χρόνια πολλά κύριε Παπανδρέου

Καλό μήνα και χρόνια πολλά κύριε Παπανδρέου

25 Μαρ 2011

ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΛΑΣΗΣ ΤΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

Ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. Καρατζαφέρης μετά το τέλος
της Παρέλασης της 25ης Μαρτίου προέβη στην ακόλουθη
δήλωση:

«190 χρόνια σήμερα από την Εθνική Παλιγγενεσία
υποχρεούται η Ελλάδα να ξαναγωνιστεί για τα ίδια
ιδανικά. Ελευθερία και Εθνική ανεξαρτησία.
Τότε πολεμήσαμε εναντίον της Υψηλής Πύλης της
Ανατολής, τώρα αγωνιζόμαστε εναντίον της “υψηλής
πύλης” της Δύσης.
Χρειάζεται να επιστρατεύσουμε τη νοοτροπία του
Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη και των άλλων
Ηρώων και να αποκρούσουμε τη νοοτροπία των
“Νενέκων”.
Χρόνια πολλά στην Ελλάδα».

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

Ο Ελληνικός λαός γνώριζε πάντοτε πως δεν χρειαζόταν να
εφεύρει τις ρίζες του και την ιστορία του.
Είχε παρελθόν, είχε γλώσσα, είχε μνήμη, δηλαδή ιστορία.
Και στο όνομα αυτής ακριβώς της ιστορίας και του
πατριωτισμού ύψωσε το λάβαρο εναντίον του δυνάστη του
και κέρδισε το αγαθό της ελευθερίας.
Σήμερα κάτω από πολύ δυσμενείς συνθήκες για την πατρίδα
μας αυτές οι ιδέες προβάλλουν και πάλι σαν μια ιστορική
αναγκαιότητα.

Όπως τότε, έτσι και τώρα, εμείς οι απόγονοι των Ηρώων
πρέπει να καταβάλουμε κάθε θυσία και να υπερασπίσουμε,
με εθνική ενότητα και ομοψυχία, τα όσια και τα ιερά της
φυλής διατηρώντας την πατρίδα μας ακέραιη, ανεξάρτητη και
ελεύθερη.
Γιατί στην ιστορία πρέπει να συμβαίνει ό,τι και στη ζωή.
Τα στερνά τιμούν τα πρώτα.

3 Μαρ 2011

Τώρα όλοι κλαίνε.. Γιατί;;


Κάποιοι θλιμμένοι υποκριτές θα έπρεπε να γελάνε..
Επί δεκαετίες βρίζουμε αυτά τα παιδιά που μας προστατεύουν..
Τους λέμε ‘μπάτσους – γουρούνια-δολοφόνους’…
Τους ανταμείβουμε με ψίχουλα..
Οι αστυνομικοί δεν τολμούν να σηκώσουν το όπλο τους να προστατευθούν..: Τους βγάζουμε σε όλα τα κανάλια..
Δεν τολμάνε να πυροβολήσουν..: Τους σέρνουμε στα δικαστήρια..
Οδηγούν μηχανές χωρίς σέρβις και ανταλλακτικά..
Αγοράζουν τα αλεξίσφαιρα μόνοι τους..
Αν κάποιος τραυματιστεί, χάνει αυτά τα 200-300 ευρώ παραπάνω που παίρνει, από τα νυκτερινά και τα πενθήμερα..
Όμως αυτοί συμβολίζουν την Ελλάδα του τίμιου μεροκάματου, του μόχθου, των αξιών σε μια Ελλάδα της μίζας, της πλέμπας, της διαπλοκής..
Προχθές σε μια μέρα οδύνης και θρήνου για τους 2 Ελληνες νεκρούς, κάποιοι πλούσιοι γελωτοποιοί των καναλιών, αφιέρωναν την εκπομπή τους στο ‘δράμα’ των μεταναστών..
Το δράμα των Ελλήνων το ξέρετε;;
Οι Ελληνες κάποτε πριν πλακώσουν οι ορδές των λαθρομεταναστών είχαν μια φτωχή αλλά όμορφη χώρα..
Κοιμόντουσαν με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα.. Αφήναν τα μαγαζιά τους ξεκλείδωτα..
Οι γειτονιές μύριζαν γιασεμί και δυόσμο, αντί για μπαρούτι, μολότωφ και αίμα..
Θολοκουλτουριάρηδες δασκάλοι, βάλανε χθες παιδάκια Δημοτικού στα Χανιά να γράψουν έκθεση για τους μετανάστες της Υπατίας..
Θα μάθουν σε αυτά τα παιδιά, τίποτα για τους Ελληνες που βιάζονται ληστεύονται και σκοτώνονται;;
Θα μάθουν σε αυτά τα παιδιά, κάτι για τους αστυνομικούς που πεθαίνουν για να μας φυλάξουν, σε βροχές και κρύο, χωρίς στολές και αλεξίσφαιρα, χωρίς αξιοπρεπή μισθό, παρά μόνο με ύβρεις και απαξίωση?
Ας μην κλαίνε λοιπόν τώρα ψεύτικα, οι υπηρέτες του σάπιου κατεστημένου..
Ας αφήσουνε ΕΜΑΣ, να θρηνήσουμε για τους νεκρούς μας..!
Σε αυτούς λοιπόν τους 2 ήρωες αφιερώνουμε ένα μικρό απόσπασμα από το απαγορευμένο πια εμβατήριο της Ενδοξης Χωροφυλακής:
Περήφανη να’ ναι η μάννα, που έκανε τέτοια παιδιά,
που είν’ έτοιμα πάντα να πέσουν, με τα όπλα τους μεσ’ την φωτιά..’
Καλό ταξίδι Ηρωες..

Αρτέμης Κυδωνάκης
Πολιτικός Επιστήμων
Διευθυντής Πολιτικού Γραφείου Γιώργου Ανατολάκη

2 Μαρ 2011

Η Νομαρχιακή Επιτροπή ΛΑ.Ο.Σ Ζακύνθου εκφράζει την λύπη της για την άγρια δολοφονία των δύο νέων αστυνομικών της ομάδας "ΔΙΑΣ "

Η Νομαρχιακή Επιτροπή ΛΑ.Ο.Σ Ζακύνθου εκφράζει την λύπη της για την άγρια δολοφονία των δύο νέων αστυνομικών της ομάδας "ΔΙΑΣ " . Η σκέψη όλως μας είναι μαζί με τις οικογένειες των δύο άτυχων νέων και εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας για τον άδικο και τόσο πρόωρο χαμός τους.
Ευχόμαστε καλή ανάρρωση στους τραυματίες αστυνομικούς και γρήγορα και πιο δυνατοί να επιστρέψουν στα σπίτια τους και στην υπηρεσία τους.
Εκφράζουμε επίσης την αμέριστη συμπαράσταση μας στην μεγάλη οικογένεια των Ελλήνων αστυνομικών που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πραγματικοί υπερασπιστές του δικαίου και της έννομης τάξης στην πατρίδα μας και όπου καθημερινά δίνουν πραγματικές μάχες εναντίων του εγκλήματος.
Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή στην Ελλάδα η κυβέρνηση , η κυβέρνηση των Ελλήνων θα πράξει αυτό που πρέπει για το καλό όλων μας και η ΕΛ.ΑΣ να μη γίνεται σάκος του μποξ και όργανο προς χρήση για πολιτικά παιχνίδια ή μέσο εξυπηρέτησης διαφόρων συμφερόντων.

εκ μέρους της ΝΕ
ο Βασίλης Πουλιέζος

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ


Παρεμβαίνοντας κατά την συζήτηση του Απολογισμού
Ισολογισμού του 2009, ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., κ. Γ.
Καρατζαφέρης, τοποθετήθηκε για τη δολοφονική επίθεση
κατά αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ, ως εξής:

«Είναι φυσική συνέπεια να καταθέτουμε τον πόνο μας, τη
θλίψη μας και τα συλλυπητήρια για τον νεκρό αστυνομικό
που έπεσε στο καθήκον. Το ερώτημα όμως είναι: Φτάνει
αυτό; Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο ερχόμαστε
εδώ αφιερώνουμε δύο, πέντε ή δέκα λεπτά το πολύ και
καταθέτουμε αυτήν τη θλίψη.
Πρέπει να λάβουμε πρωτοβουλίες ή όχι, ως Πολιτεία;
Επιβάλλεται ή όχι; Αυτά είναι τα ερωτήματα. Παραμένει
ακόμη ρευστό στους αστυνομικούς εάν, πώς και πότε πρέπει
να χρησιμοποιήσουν το υπηρεσιακό τους όπλο. Τη στιγμή
που ο δολοφόνος έχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και
γρηγορότερα όπλα. Φτάσαμε, λοιπόν, σήμερα να κλάψουμε
ένα ακόμα παιδί. Ενώ κάποια άλλα δίνουν αγώνα στην
εντατική μονάδα για να επιβιώσουν. Χρειάζεται, λοιπόν,
κάποια στιγμή να βρει το πολιτικό θάρρος η κυβέρνηση, να
κυβερνήσει ως κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και όχι ως
κυβέρνηση με φοβικά σύνδρομα. Παιδιά αγροτών και
εργατών είναι, δεν είναι παιδιά της πλουτοκρατίας οι
αστυνομικοί...
Σκεφτείτε να ήταν ανάποδα τα πράγματα και ο αστυνομικός,
κάτω από την πίεση, να είχε πυροβολήσει πρώτος, τι θα είχε
γίνει τώρα και πολύ περισσότερο τι θα γινόταν αύριο. Λες και
πρέπει να πονάμε περισσότερο τα παιδιά τα μεν από τα
παιδιά τα άλλα. Τα ένστολα παιδιά πρέπει να εισπράττουν
περισσότερη τρυφερότητα και ευγνωμοσύνη που, για ένα
χιλιάρικο που τους δίνετε, αυτά τα παιδιά είναι καθημερινώς
μπροστά στον κίνδυνο. Παιδιά που φίλησαν τη γυναίκα τους
και το παιδί τους και σήμερα το βράδυ δεν θα γυρίσουν
πίσω.
Πρέπει σαφώς η Πολιτεία να κάνει κάτι περισσότερο. Και όχι
μόνο σε ό,τι αφορά την εκτίμηση του έργου τους. Είναι και
κατά πόσο αυτά τα παιδιά μπορούν να αισθάνονται
ψυχολογικά ότι πίσω τους είναι η Πολιτεία. Το έγκλημα
καλπάζει! Οι λαθρομετανάστες πρωταγωνιστούν! Κι εσείς
αρνείστε να πάρετε πρωτοβουλίες προς αυτήν τη
κατεύθυνση, μήπως και "κατηγορηθείτε". Κατηγορείστε όμως
από την κοινωνία, για όλα αυτά που συμβαίνουν και για όλα
αυτά που συνεχίζουν να επαναλαμβάνονται. Θέλω να ελπίζω
ότι θα λάβετε τα μέτρα να προστατευτεί ο αστυνομικός!».

Η ποινικοποίηση της άρνησης της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας


του Αθανάσιου Κων. Πλεύρη
δικηγόρου, διδάκτορα ποινικού δικαίου
βουλευτή Α’ Αθηνών του ΛΑ.Ο.Σ.

Η ποινικοποίηση της άρνησης της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας
Το ΠΑΣΟΚ, προσαρμοσμένο πλήρως στη Νέα Τάξη Πραγμάτων και στην προσπάθεια επιβολής της αποεθνοποίησης της ελληνικής εθνικής κοινωνίας, φέρνει σχέδιο νόμου για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας τροποποιώντας τον Ν. 927/79, επειδή όπως ρητώς αναφέρει στην αιτιολογική έκθεση ο νόμος έχει εφαρμοστεί ανεπαρκώς και ότι είναι απαραίτητο το σ/ν στα πλαίσια της μετάβασης της χώρας μας σε μια «πολυπολιτισμική» κοινωνία!

Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία ποινικοποιεί ουσιαστικώς την ελευθερία έκφρασης και επιστημονικής έρευνας αφού τιμωρεί α) την έκφραση ιδεών που μπορούν να προκαλέσουν εχθροπάθεια κατά ατόμων βάσει φυλή, χρώμα, θρησκεία, εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το γενετήσιο προσανατολισμό ή κατά πραγμάτων β) τον εγκωμιασμό την άρνηση ή εκμηδένιση εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας γ) νομικά πρόσωπα που σχετίζονται με αυτά τα αδικήματα.

Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία αλλαγής του Ν. 927/79 με πολύ πιο αυστηρές διατάξεις προφανώς συνδέεται με την πρόσφατη αθώωση του πατρός μου Κωνσταντίνου Πλεύρη αμετακλήτως και μάλιστα και στον Άρειο Πάγο μετά την αναίρεση υπέρ του νόμου. Η άκριτη αυτή ποινικοποίηση που εισάγει το σχέδιο νόμου προσβάλει ευθέως συνταγματικές διατάξεις και συγκεκριμένα:

Δυνάμει του άρθρου 14 παρ. 1, 19 παρ. 1 του Διεθνούς Συμφώνου του ΟΗΕ περί ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων και 10 της ΕΣΔΑ «έκαστος δικαιούται να έχει γνώμες ανενοχλήτως». Η ελευθερία γνώμης και διάδοσης των στοχασμών είναι η κορωνίδα του δημοκρατικού πολιτεύματος και απαγορεύεται η επισύναψη δυσμενών συνεπειών και η δημιουργία εγκλημάτων γνώμης (βλ. Δαγτόγλου, Ατομικά δικαιώματα, σελ. 408). Κατ’ άρθρο άλλωστε 16 παρ. 1: «Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες». Η ελευθερία επιστήμης περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την ελευθερία επιστημονικής γνώμης ακόμη και πολιτικά χρωματισμένης και την ελευθερία εκφράσεως και διαδόσεως της και σε αντίθεση με την ελευθερία εκφράσεως δε μπορεί να υπαχθεί σε κανέναν ειδικό περιορισμό (αυξημένη συνταγματική προστασία, βλ. Δαγτόγλου σελ. 676).

Στην προκειμένη περίπτωση του σ/ν ποινικοποιείται αδίκημα γνώμης και επιστημονικής έρευνας, π.χ. πολιτικές θέσεις που δέχονται το ρατσισμό ή την ξενοφοβία ή άρνηση ιστορικών γεγονότων με επιστημονικά στοιχεία. Ως εκ τούτου υπερέχει η αυξημένη αυτή συνταγματική προστασία από κάθε αντίθετη διάταξη νόμου. Εξάλλου υποστηρίζεται στη θεωρία ότι οι δημοσίου συμφέροντος λόγοι μπορούν να δικαιολογήσουν νομοθετικούς περιορισμούς μόνο εφόσον πρόκειται για αναγκαία μέτρα μέσα σε μια δημοκρατική κοινωνία με την έννοια ότι η λήψη του μέτρου, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα οδηγούσε σε ουσιώδη αποσταθεροποίηση το πολιτειακό πλαίσιο και το βάθρο της δημοκρατικής κοινωνίας, συνεκτιμωμένης πάντως προηγουμένως και της μεγάλης ανεκτικότητας την οποία προϋποθέτει και επιβάλλει ο δημοκρατικός χαρακτήρας της εν λόγω κοινωνίας (Καράκωστας, Το Σύνταγμα, σελ. 344) Νομική Βιβλιοθήκη 2006), ενώ και η νομολογία φάσκει ότι οι περιορισμοί της ελευθερίας εκφράσεως δε μπορεί να αναιρούν το ατομικό αυτό δικαίωμα και την αναγνωριζομένη έκταση της εφαρμογής του (Σ.τ.Ε. 1802/86).

Περαιτέρω προκειμένου ο καταργούμενος Ν. 927/79 να είναι συμβατός με το Σύνταγμα έχει υποστηριχθεί ότι η όποια προτροπή δε συνιστά η απλή έκφραση γνώμης επιστημονικής, κριτικής έστω και δυσάρεστης ή και επικριτικής για τα μέλη μιας φυλής, εθνικότητας ή θρησκείας (Βλ. Αποστολάκης, Ποινικό Δίκαιο 11/2002, σελ. 1186). Η προτροπή ενέχει παρότρυνση, παρόρμηση, διέγερση, ενθάρρυνση και παρακίνηση για την τέλεση κάποιας πράξεως. Εάν ενέχει παρότρυνση για την αποδοχή και μόνο των ιδεών και απόψεων του υποκειμένου της προτροπής, έστω και ρατσιστικών δεν ενδιαφέρει τον ποινικό νομοθέτη (βλ. Αποστολάκης, Ποινικό Δίκαιο 11/2002, σελ. 1186), πράγμα που πλέον ποινικοποιείται!

Εκτός των ανωτέρω το άρθρο 5 παρ. 2 ορίζει ότι όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διακρίσεις εθνικότητας, φυλής, γλώσσας, θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Στην έννοια των πολιτικών πεποιθήσεων συμπεριλαμβάνονται προφανώς και οι εναντίον με τις κρατούσες σε μια κοινωνία, ακόμη και εάν αυτές δε συνάδουν και με το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα. Αυτό είναι άλλωστε και το προτέρημα της δημοκρατίας ότι πρέπει να προστατεύει και τις αντίθετες πολιτικές πεποιθήσεις, που τώρα ποινικοποιούνται με το νέο νόμο.

Προς επίρρωση των ανωτέρω επικαλούμαι και την νομολογία του ΕΔΔΑ αναφορικώς με την ελευθερία έκφρασης και συγκεκριμένα την απόφαση της 13.11.03 Νο 58 (αρ. 23462/94) Arslan κατά Τουρκίας, όπου το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Τουρκία επειδή καταδίκασε τον προσφεύγοντα συγγραφέα για βιβλίο που συνέγραψε και προσέβαλε το τουρκικό έθνος (το χαρακτήριζε ως βάρβαρο) και τη τουρκική δημοκρατία και ενθάρρυνε τους Κούρδους αναγνώστες να πάρουν τα όπλα κατά της Τουρκίας, αιτιολογώντας την καταδίκη αυτή σε παράβαση του αρ. 10 της ΕΣΔΑ.

Είναι βέβαιο ότι τυχόν θεσμοθέτηση αδικημάτων γνώμης και γίνεται κάτω από εμφανείς πιέσεις και αποτελεί προσβολή του ελληνικού τρόπου σκέψης, της ελευθερίας έκφρασης και της δημοκρατίας.


--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 26ης Φεβρουαρίου 2011 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.