Τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου είναι πολλά και άμεσα. Η ικανοποίησή τους εδώ και τώρα, αποτελεί επιτακτική ανάγκη αφού οι αγρότες μας αντιμετωπίζουν πλέον πολλές φορές άμεσο και επιτακτικό πρόβλημα επιβίωσης. Η όποια μαζική εργασιακή μεταλλαγή στην οποία είναι δυνατόν να τους εξαναγκάσει η αδιαφορία και η ανέχεια, θα έχει αλυσιδωτές καταστροφικές συνέπειες για το μέλλον όχι μόνο το δικό τους αλλά και ολόκληρου του ελληνικού λαού.
Ο ζωτικός ρόλος της αγροτικής τάξεως στην διατήρηση της διαχρονικής συνοχής του ελληνικού λαού αλλά και της ίδιας της πολιτιστικής του ταυτότητος και των δεσμών με την ίδια τη γη του, είναι ζωτικός και αναντικατάστατος. Η προγραμματισμένη από την παγκοσμιοποίηση συρρίκνωσή της και επομένως η ως εκ των πραγμάτων αλλαγή των βασικών ειδοποιών γνωρισμάτων και χαρακτηριστικών της συρρικνωμένης εκδοχής της, είναι μία ζοφερή προοπτική που πρέπει να αποφύγουμε.
Η άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των αγροτών όμως, είναι μόνο το ένα σκέλος. Αυτό μπορεί να διαλύσει ίσως τα μπλόκα και να χαρίσει ίσως στην κυβέρνηση ένα μέρος του χαμένου(;) της ύπνου αλλά στην ουσία το μεγάλο πρόβλημα παραμένει άθικτο. Γιατί το πρόβλημα είναι πως οι σχεδιασμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιλαμβάνουν μείωση του αγροτικού πληθυσμού στο 5% και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν συνυπογράψει σ’ αυτό.
Έτσι οι «λύσεις» της κυβέρνησης και οι αντιπολιτευτικές κορώνες του ΠΑΣΟΚ, αποκτούν μία καινούρια υπόσταση. Αποκαλύπτονται πλέον, τα κρυφά ελατήρια της πυροσβεστικής και ανεύθυνης τακτική του «δος ημίν σήμερον» (τα λιγότερα δυνατά) με αδιαφορία για το μέλλον και της χωρίς αντίκρισμα, πραγματική υπόσταση και πολιτικό υπόστρωμα υποσχεσιολογίας. Έτσι όλα οδηγούν σε προσωρινές «λύσεις». Οι αγρότες θα κερδίσουν άλλη μία ανάσα επιβίωσης αλλά όχι το μέλλον τους, η κυβέρνηση θα έχει πάλι ανοικτούς τους δρόμους της, η αντιπολίτευση θα έχει καταγράψει μια «νίκη» και μπόλικη «αγωνιστική» παρουσία και η Αριστερά θα εξακολουθήσει να έχει πλούσιο έδαφος ένδειας, άλυτων προβλημάτων και δυστυχίας για να συνεχίσουν να βλαστάνουν τα επιχειρήματά της.
Το Αγροτικό Ζήτημα δεν έχει μόνο οικονομικές παραμέτρους και δεν αφορά μόνο τον αγροτικό πληθυσμό, αλλά όλους τους Έλληνες σε βάθος χρόνου, το Ελληνικό Έθνος. Οι χειρισμοί του δεν έχουν απλώς μία διαχειριστική λογική, αλλά μία διαχρονική βαρύτητα που απαιτεί υπευθυνότητα, σύνεση, γενναίες αποφάσεις και πάνω απ’ όλα διαφοροποίηση από τους σχεδιασμούς των εξουσιαστών που οι «επί χάρτου» χειρισμοί τους έχουν φέρει την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής.
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟK θα πρέπει να απαντήσουν στο ερώτημα: είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν με την στρατηγική της Ε.Ε για την συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού ή θα συνεχίσουν να διαδραματίζουν το ρόλο του εισαγωγέα της πολιτικής αυτής και του αμορτισέρ για την κατά το δυνατόν ομαλότερη εφαρμογή της. Η έμπρακτη μέχρι τώρα απάντησή τους ήταν αρνητική. Οι πράξεις τους θα δείξουν εάν στο μέλλον αλλάξει κάτι. Γιατί, πρέπει να γνωρίσουμε επιτέλους ποιός είναι ο εχθρός εντός των τειχών και ο καθένας να αναλάβει την ευθύνη των πολιτικών του επιλογών.
Ο ζωτικός ρόλος της αγροτικής τάξεως στην διατήρηση της διαχρονικής συνοχής του ελληνικού λαού αλλά και της ίδιας της πολιτιστικής του ταυτότητος και των δεσμών με την ίδια τη γη του, είναι ζωτικός και αναντικατάστατος. Η προγραμματισμένη από την παγκοσμιοποίηση συρρίκνωσή της και επομένως η ως εκ των πραγμάτων αλλαγή των βασικών ειδοποιών γνωρισμάτων και χαρακτηριστικών της συρρικνωμένης εκδοχής της, είναι μία ζοφερή προοπτική που πρέπει να αποφύγουμε.
Η άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των αγροτών όμως, είναι μόνο το ένα σκέλος. Αυτό μπορεί να διαλύσει ίσως τα μπλόκα και να χαρίσει ίσως στην κυβέρνηση ένα μέρος του χαμένου(;) της ύπνου αλλά στην ουσία το μεγάλο πρόβλημα παραμένει άθικτο. Γιατί το πρόβλημα είναι πως οι σχεδιασμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιλαμβάνουν μείωση του αγροτικού πληθυσμού στο 5% και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν συνυπογράψει σ’ αυτό.
Έτσι οι «λύσεις» της κυβέρνησης και οι αντιπολιτευτικές κορώνες του ΠΑΣΟΚ, αποκτούν μία καινούρια υπόσταση. Αποκαλύπτονται πλέον, τα κρυφά ελατήρια της πυροσβεστικής και ανεύθυνης τακτική του «δος ημίν σήμερον» (τα λιγότερα δυνατά) με αδιαφορία για το μέλλον και της χωρίς αντίκρισμα, πραγματική υπόσταση και πολιτικό υπόστρωμα υποσχεσιολογίας. Έτσι όλα οδηγούν σε προσωρινές «λύσεις». Οι αγρότες θα κερδίσουν άλλη μία ανάσα επιβίωσης αλλά όχι το μέλλον τους, η κυβέρνηση θα έχει πάλι ανοικτούς τους δρόμους της, η αντιπολίτευση θα έχει καταγράψει μια «νίκη» και μπόλικη «αγωνιστική» παρουσία και η Αριστερά θα εξακολουθήσει να έχει πλούσιο έδαφος ένδειας, άλυτων προβλημάτων και δυστυχίας για να συνεχίσουν να βλαστάνουν τα επιχειρήματά της.
Το Αγροτικό Ζήτημα δεν έχει μόνο οικονομικές παραμέτρους και δεν αφορά μόνο τον αγροτικό πληθυσμό, αλλά όλους τους Έλληνες σε βάθος χρόνου, το Ελληνικό Έθνος. Οι χειρισμοί του δεν έχουν απλώς μία διαχειριστική λογική, αλλά μία διαχρονική βαρύτητα που απαιτεί υπευθυνότητα, σύνεση, γενναίες αποφάσεις και πάνω απ’ όλα διαφοροποίηση από τους σχεδιασμούς των εξουσιαστών που οι «επί χάρτου» χειρισμοί τους έχουν φέρει την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής.
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟK θα πρέπει να απαντήσουν στο ερώτημα: είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν με την στρατηγική της Ε.Ε για την συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού ή θα συνεχίσουν να διαδραματίζουν το ρόλο του εισαγωγέα της πολιτικής αυτής και του αμορτισέρ για την κατά το δυνατόν ομαλότερη εφαρμογή της. Η έμπρακτη μέχρι τώρα απάντησή τους ήταν αρνητική. Οι πράξεις τους θα δείξουν εάν στο μέλλον αλλάξει κάτι. Γιατί, πρέπει να γνωρίσουμε επιτέλους ποιός είναι ο εχθρός εντός των τειχών και ο καθένας να αναλάβει την ευθύνη των πολιτικών του επιλογών.
