Δεξιός Πόλος vs ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ

του Χρήστου Χαρίτου
μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.

Και να που ο ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε την «κοινή δράση» με το ΠΑΣΟΚ. Να που ο κ. Αλαβάνος προτείνει «προγραμματικό διάλογο» με το ΠΑΣΟΚ, ξεχνώντας την «κάθοδο στον Άδη», όπως είχε χαρακτηρίσει πριν λίγο καιρό την εκλογική σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ. Αυτή η μεταστροφή οφείλεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι οποίες δείχνουν πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ, άρα υπάρχει πλέον πιθανότητα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας. Να μην έχετε καμμία αμφιβολία ότι αν οι εκλεγμένοι βουλευτές αυτών των κομμάτων ξεπεράσουν στις επόμενες εκλογές τον μαγικό αριθμό των 150 θα το κάνουν, χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν πιστεύει κάποιος ότι οι ακροαριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να ματαιώσουν αυτή την προοπτική είναι εκτός πολιτικής πραγματικότητος.

Δεν νομίζω να υπάρχει εφιαλτικότερο σενάριο για έναν Έλληνα πατριώτη από μία κυβέρνηση Παπανδρέου-Αλαβάνου-Τσίπρα. Και αυτό το σενάριο πλέον, χάρη στον κ. Καραμανλή και την Νέα Δημοκρατία, αρχίζει και έχει αυξημένες πιθανότητες. Και τώρα τι θα κάνουμε εμείς, θα παρακολουθούμε αυτό το έργο χωρίς να παρουσιάσουμε μία εναλλακτική πρόταση; Θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας, αν συμβεί αυτό. Στο τελευταίο τεύχος του Patria αναλύω τις προϋποθέσεις για συγκυβέρνηση ΛΑ.Ο.Σ.-Ν.Δ. Εδώ όμως θέλω να προσθέσω ότι ο ΛΑ.Ο.Σ έχει την ευθύνη να αποτελέσει την δεξαμενή υποδοχής των δεξιών ψηφοφόρων, αλλά και των πολιτών που είναι δυσαρεστημένοι με την αδράνεια της κυβερνήσεως. Είναι δύο διακριτά target group, για να χρησιμοποιήσω όρους marketing, αλλά συνδεόμενα.

Πρώτον, ο ΛΑ.Ο.Σ. πρέπει να αναπτύξει μία συγκεκριμένη δεξιά ιδεολογική ταυτότητα και πολιτική ατζέντα για να συναντηθεί με τους δεξιούς ψηφοφόρους. Θεωρίες που λένε ότι «θα μας έρθουν ψηφοφόροι από παντού» αποπροσανατολίζουν πλήρως την στρατηγική μας. Οι όποιοι ψηφοφόροι της Αριστεράς έρχονται προς εμάς όχι γιατί είμαστε κεντρώοι, αλλά διότι συμφωνούν με θέσεις που είναι ξεκάθαρα δεξιές στα εθνικά θέματα, την μετανάστευση και την καταγγελία του πολιτικού συστήματος. Τα κόμματα της ριζοσπαστικής Δεξιάς σε όλη την Ευρώπη ψηφίζονται από πολλούς πρώην ψηφοφόρους της Αριστεράς όχι επειδή αποσιωπούν την δεξιά ιδεολογική τους ταυτότητα, αλλά γιατί οι δεξιές θέσεις τους απαντούν στα κοινωνικά προβλήματα του λαού. Στο, υπό έκδοση, βιβλίο μου έχω μία ενότητα που επεξηγώ την «δεξιά κοινωνική πλειοψηφία».

Δεύτερον, πρέπει να παρουσιάσουμε μία κοινωνική πρόταση για τους εργαζομένους, τους μικρο-επιχειρηματίες και τους εμπόρους, τον κόσμο της «κοινωνικής Δεξιάς». Να συναντηθούμε με τον κόσμο της ελευθέρας οικονομίας, που πλήττεται συνεχώς από την κυβέρνηση και το κράτος. Αν υιοθετήσουμε μία αριστερή φρασεολογία και πολιτική, υπερασπιζόμενοι το διεφθαρμένο αριστερό κράτος της μεταπολιτεύσεως, νομίζοντας ότι έτσι έχουμε «κοινωνικές θέσεις», τότε είμαστε βαθειά νυχτωμένοι. Κοινωνικές είναι οι θέσεις που υπερασπίζουν τον κόσμο της εργασίας και του επιχειρείν του ιδιωτικού τομέα, όχι τον άθλιο δημόσιο τομέα που έκτισαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. για να ποδηγετούν την συνείδηση και την ψήφο του Ελληνικού λαού.

Αυτή η διττή στρατηγική θα οδηγήσει τον ΛΑ.Ο.Σ. σε διψήφια ποσοστά, ικανά να συγκροτήσουν ένα κυβερνητικό δεξιό-πατριωτικό πόλο, στον αντίποδα του ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν γίνει αυτό, θα δούμε την νεοταξική Αριστερά να αποσυνθέτει ότι έχει απομείνει από το Ελληνικό έθνος. Και τότε δεν θα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι «εκσυγχρονιστές» του ΠΑΣΟΚ, αλλά η ιδεολογική δειλία και η πολιτική τύφλωση που χαρακτηρίζει την Ελληνική Δεξιά τα τελευταία 34 χρόνια. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του, για να μην κάνουμε τους μετά Χριστό προφήτες.


--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 4ης Οκτωβρίου 2008 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.