Η Επανάσταση του 1821 συνδετικός κρίκος του σύγχρονου με τον μεσαιωνικό Ελληνισμό

του Κώστα Καρδαρά Προέδρου της Νομαρχιακής Επιτροπής Καρδίτσας του ΛΑ.Ο.Σ.
Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Καρδίτσας

Κορυφαίο γεγονός της σύγχρονης ελληνικής, αλλά και παγκόσμιας ιστορίας, η Επανάσταση του 1821 είναι καρφί στα μάτια των εθνομηδενιστών και των αρνητών της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού ακριβώς επειδή:

■Αποτελεί την αυτοεπιβεβαιούμενη σύνδεση της πορείας του μεσαιωνικού και παλαιότερου Ελληνισμού με τον νέο Ελληνισμό και το νέο ελληνικό κράτος.
■Είναι η αυταπόδεικτη επιβεβαίωση της ιστορικής συνέχειας του ελληνικού έθνους μέσα στους αιώνες.
■Αποτελεί κορυφαίο γεγονός της σύγχρονης ιστορίας, ικανό να παραδειγματίζει εσαεί τις νεώτερες γενιές.
Η λυσσώδης προσπάθειά τους να αφαιρέσουν από την Ελληνική Επανάσταση την πραγματική της ιστορική και κοσμοθεωρητική διάσταση, βρίσκει την έκφρασή της σε άθλιες απόπειρες στρεβλώσεως της ιστορικής πραγματικότητας με την επιστράτευση επιόρκων εκπροσώπων του επιστημονικού κατεστημένου που με ευνόητα ανταλλάγματα, ισχυρίζονται πρόθυμα με μπόλικα επιχειρήματα φαιάς προπαγάνδας (τακτική της μισής αλήθειας και ολοκλήρου ψεύδους) πως πράγματι ο γάιδαρος ... πετάει.

Παραδείγματα αυτής της προσπάθειας είναι παλιότερα το ρεπούσειο ανοσιούργημα της διαστρεβλώσεως της ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού που αποσύρθηκε κακήν κακώς και πρόσφατα η τηλεοπτική σειρά του ΣΚΑΪ για το 1821 στην οποία συστηματικά πραγματοποιείται διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων που αφορούν την Επανάσταση, με προφανή σκοπό να την απογυμνώσουν από το εθνικό της περιεχόμενο, προσδιορίζοντάς την σαν μία μάλλον εσωτερική εξέγερση της οθωμανικής αυτοκρατορίας που οδήγησε στην αποκοπή και την de novo δημιουργία του νεοελληνικού έθνους.

Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική:

1) Οι σημερινοί Έλληνες αποτελούμε ιστορική, βιολογική και πολιτιστική συνέχεια του ελληνικού έθνους από τις απαρχές της προϊστορίας. Αμέτρητες αποδείξεις από παγκοσμίου κύρους καταξιωμένους επιστήμονες, σε πλειάδα επιστημονικών πεδίων, το αποδεικνύουν χωρίς καμία αμφιβολία.

2) Οι Έλληνες ποτέ δεν απεδέχθησαν την τουρκική διακυβέρνηση. Από τα πρώτα χρόνια της σκλαβιάς άρχισαν σε όλη την επικράτεια να εξεγείρονται για την αποτίναξη του ζυγού. Περισσότερες από 150 μικρές ή μεγαλύτερες, τοπικές ή γενικευμένες εξεγέρσεις, μας δείχνουν ότι οι Έλληνες ποτέ δεν συμφιλιώθηκαν με την ιδέα της σκλαβιάς ούτε ποτέ ένοιωσαν ενταγμένοι υπήκοοι της τουρκικής αυτοκρατορίας.

3) Όπως προκύπτει από πλήθος πηγών, η εθνική συνείδηση των υποδούλων Ελλήνων παρέμεινε αναλλοίωτη ακόμα και στις χειρότερες φάσεις της σκληρής σκλαβιάς τους. Έλληνες, Ρωμιοί (Ρωμανία = Βυζάντιο) ή Γραικοί οι πρόγονοί μας, αυτοπροσδιορίζονταν σαν συνεχιστές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της Κλασσικής Ελλάδος και φορείς της βαριάς παρακαταθήκης ενός λαμπρού παρελθόντος (1).

4) Στα 400 χρόνια της δουλείας, στις πολυάριθμες επαναστάσεις για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν με επιμονή, κατ’ επανάληψη και ανυποχώρητα, για την εθνική τους και μόνο ελευθερία και αντίθετα με τα ατομικά, «ταξικά» ή συντεχνιακά τους συμφέροντα,. Φτωχοί και πλούσιοι, άρχοντες και πληβείοι, βρέθηκαν συμπολεμιστές στον αγώνα για την απελευθέρωση και την ολοκλήρωση του Ελληνικού έθνους (2).

Εν κατακλείδι, η Επανάσταση του 1821 αποτελεί τον συνδετικό κρίκο σύνδεσης του σύγχρονου Ελληνισμού με το λαμπρό του παρελθόν. Αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα των δυνατοτήτων αναγεννήσεως του Ελληνικού έθνους, δυνατοτήτων που το 1821 του επέτρεψαν να αναλάμψει και να ανασυγκροτηθεί μέσα από τα ερείπια της ήττας και της σκλαβιάς, δυνατοτήτων που και σήμερα είναι παρούσες και κάνουν τον λαό μας να αντιστέκεται στις προσπάθειες αφελληνισμού του, δυνατοτήτων που τελικά θα στηρίξουν και θα τροφοδοτήσουν την νικηφόρα αντιμετώπιση της πολυμέτωπης επίθεσης που δέχεται σήμερα.

Στην μακραίωνη και πολυκύμαντη ιστορική του πορεία, ο Ελληνισμός απέδειξε ότι μπορεί να ξεπερνά τις αντιξοότητες και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα νέο ξεκίνημα. Ένα νέο ξεκίνημα για τον ίδιο, μια καινούρια ελπίδα για την ανθρωπότητα!

Παραπομπές

1. «Εμείς, καπετάν Άμιλτων, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τον Τούρκο. Άλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα». Με είπε: «Ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια;». «Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφτες, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά». Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, «Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής Φυλής».

2. «Στ’ άρματα αδέρφια! Ή να ξε­σκλα­βω­θού­με ή όλοι να πε­θά­νω­με. Και βέβαια καλλίτερο θάνατο δεν μπορεί να προτιμήσει κάθε Χριστιανός και Έλληνας. Εγώ καθώς το γνωρίζετε κα­λό­τα­τα, αγαπητοί μου Γα­λα­ξει­διώ­ται, ε­μπο­ρώ να ζήσω βασιλικά, με πλούτια, τιμές και δόξες. Οι Τούρκοι ό,τι και αν ζητήσω μου το δίνουνε πα­ρα­κα­λώ­ντας. Μα σας λέγω την πά­σαν αλήθεια, αδέρφια, δεν θέλω εγώ μονάχα να κα­λο­περ­νά­ω, και το γένος μου να βογκάει στη σκλαβιά». Οδυσσέας Ανδρούτσος, 22 Μαρτίου 1821, Επιστολή προς Γαλαξιδιώτες.