Η δυναστεία των Παπανδρέου

του Παναγιώτη Αποστόλου
μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.

Δυναστεία Παπανδρέου: Όλοι τους πολιτικοί ψεύτες της Ελλάδος και του Ελληνικού λαού, κυβέρνησαν και κυβερνούν την πατρίδα μας, υφαρπάζοντας την ψήφο των Ελλήνων πολιτών με ανεκπλήρωτες προεκλογικές υποσχέσεις. Από τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος πέρασε στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός των «θα», στον Ανδρέα Παπανδρέου με την αντιαμερικανική πολιτική του ως αξιωματική αντιπολίτευση, και περισσότερο Αμερικανός από τους Αμερικανούς ως πρωθυπουργός και στον σημερινό πρωθυπουργό τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος προεκλογικά έταξε στον λαό «λαγούς με πετραχήλια» και τον έχει βυθίσει σε απόγνωση και δυστυχία. Αρκεί κάποιος να ανατρέξει στις εξαγγελίες του πέρσι, τέτοια εποχή στην ομιλία του στην ΔΕΘ, για να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του πολιτικού ψεύδους.

Με παραγωγή ψεμάτων λοιπόν, έγινε κυβέρνηση και μέσα σε ένα χρόνο έχει αποδείξει πως είναι μια κυβέρνηση που δεν δίνει καμία προοπτική στον τόπο. Εφάρμοσε σκληρά οικονομικά μέτρα κατά όλων των πολιτών, υπάγοντας την χώρα στο ΔΝΤ και στο Μνημόνιο, θεωρώντας πως τα οικονομικά μεγέθη της χώρας μας θα ανακάμψουν. Όμως, παρατηρείται εντυπωσιακή επιδείνωση όλων των οικονομικών μεγεθών και δυστυχώς αργά ή γρήγορα, θα αναγκασθεί να πάρει και νέα σκληρά μέτρα. Ο ίδιος δε, δείχνει πως δεν γνωρίζει να ιεραρχεί τις προτεραιότητές του, ασχολούμενος με όλα τα ζητήματα ταυτόχρονα, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση του, έκλεισε ήδη ένα χρόνο και είναι μια κυβέρνηση δυσκίνητη, άκαιρη και άτοπη. Παρέλαβε από την ΝΔ δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ, το έχει φθάσει σε ένα χρόνο στο 130% και οι δείκτες δείχνουν πως στο τέλος του 2012 θα βρίσκεται στο 150% του ΑΕΠ.

Έτσι, θεώρησε πως έπρεπε να κάνει ανασχηματισμό, προκειμένου να έχει καλύτερα αποτελέσματα. Στις προεκλογικές του εξαγγελίες μιλούσε και υποσχόταν πως η κυβέρνηση υπό την προεδρία του θα έχει ολιγομελές σχήμα. Από τον προχθεσινό όμως ανασχηματισμό, προέκυψε μία πολυμελής κυβέρνηση με τους περισσότερους αναπληρωτές υπουργούς στην ιστορία του τόπου. Και όπως φάνηκε, για την μη παραγωγή έργου της προηγούμενης κυβέρνησης έφταιγε μόνο η κα Μπατζελή.

Ευελπιστεί λοιπόν, πως το νέο σχήμα θα είναι πιο παραγωγικό από το προηγούμενο και ως προς αυτό, έδωσε ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής. Διοργάνωσε τον «πρωινό καφέ» στο Υπουργείο Εσωτερικών και όχι στο Μέγαρο Μαξίμου και πραγματοποίησε την πρώτη συνεδρίαση του νέου υπουργικού συμβουλίου στην Θεσσαλονίκη, σε μια αποθήκη, όπως είπαν, που όμως είναι χώρος του ξενοδοχείου Porto Pallas, πέντε αστέρων.

Επιπλέον, μία προσεκτική ανάγνωση του νέου πολυμελούς σχήματος, θα μας αποδείξει, πως εκτός των άλλων η κυβέρνηση αυτή θα είναι επικίνδυνη και για τα εθνικά μας θέματα. Γιατί δεν νομίζω πως είναι τυχαίο το γεγονός πως υπουργός εξωτερικών ορίσθηκε ο Δημήτρης Δρούτσας, ένας εκ των συντακτών του προδοτικού σχεδίου Ανάν της Μεγαλονήσου. Αυτό και μόνο σηματοδοτεί νομίζω, την αυριανή εξωτερική μας πολιτική. Ο κ. Δρούτσας είναι ο απόλυτος εκφραστής των νεοταξικών σχεδίων του κ. Παπανδρέου. Επίσης , υφυπουργός εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης για θέματα Μετανάστευσης, ορίσθηκε η Άννα Νταλάρα. Είναι τυχαίο; Θεωρώ πως όχι. Η κ. Νταλάρα, στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου απηύθυνε μήνυμα στους ψηφοφόρους Βορειοηπειρώτες στην Αλβανική γλώσσα. Δεν γνώριζε πως η μητρική γλώσσα των Βορειοηπειρωτών είναι η Ελληνική; Αλλά προφανώς, κ. Νταλάρα, οι ευαισθησίες σας για τα προβλήματα των μεταναστών σταματούν στην προσπάθειά σας για επίλυση των προβλημάτων των λαθρομεταναστών οι οποίοι κατά το μεγαλύτερο μέρος, ζουν στην χώρα μας παράνομα και όχι στην επίλυση των προβλημάτων των μεταναστών που έχουν ελληνική καταγωγή.

Εάν λοιπόν κάποιοι περίμεναν να ακούσουν κάτι νέο, από την ομιλία του πρωθυπουργού στην 75η ΔΕΘ που θα αφορούσε τα οικονομικά αλλά και εθνικά θέματα, θεωρώ πως απογοητευτήκαν. Ήταν ένας πρωθυπουργός, πολύ λίγος και φοβισμένος. Ένας πρωθυπουργός, λίγο σοσιαλιστής και λίγο νεοφιλελεύθερος. Ένας πρωθυπουργός, απόλυτος εκφραστής του ΔΝΤ και του μνημονίου. Ένας πρωθυπουργός, διαχειριστής της νέας τάξεως και της παγκοσμιοποίησης.